assalammualaikum...
wehuuuu...already a week since i come back from kelantan...well jauh okay berjalan dari melaka ke kelantan...pergi sebab apa???hikkssss...of course la hockey...disebabkan masum lepas xdihantar ye team wanita hoki...so, mereka janjikan nanti akan dihantarkan team untuk open bagai...nie kekonon macam nak ambil hati kot aku rasa...aku rasa r...tak kisahlah ambil hati ke tak...janji jauh kami pergi...
well, aku tak tahu lah...padahal indoor setahun lepas pergi juga...tapi maybe sebab aku kan budak baru last year...so, cam krik2 sikit...ni yang pergi sume set2 yang selalu lepak, menjemah bersama2...so, happening dia lain macam sikit...
so, buleh lepak sesama...borak sesama...and boleh kata semua sesama...perempuan pun leh duduk kumpul ramai2 kat living room, keluar sume isi perut, isi hati, isi limpa semua...terasa r bonding between us...selalu dengan lelaki payah sikit lah nak masuk ye...tapi yang pergi kali nie set2 puaka yang memang lenjan je semua...memang tak ke mana masa depan jadi ye...the best moment bila kau borak dalam bas, 1 bas involve in the conversation and memberi perhatian sambil kau selak, gelak, ketawa and meremang bulu roma sesama...1 bas bhai...part tu terkejut juga r...mana r tahu nak 1 bas involve...hahaha
then 1 part lagi, bila kau boleh makan 1 meja seramai2 tidak...masa nie boleh nampak yang mana yang pendiam tu, memang diam la tak boleh cakap apa,,,tapi ada gak yang try to get involve...lagi2 part mereka yang tak bercakap sangat...baru time nie la nak menegur2...buat lawak2 pula...bolehlah...nampak lah usaha dia tu...kekok memang kekok tapi sampai bila kan...bersyukur r ada penghibur suasana...at least takde r krik2 kat atas meja tu...
well, it is bonding between us i think...tapi it was sweetest memories to be there with you guys...kalau orang tanya apa yang sweetest sgt ye...ntah lah...it just the memories...tak tahu reason sebetulnya...or yang penting se lagi...rumah homestay mewah okay...dengan aircond bagai ye...selesa ye...tu rasa cam taknak balik tu gamakye...hewhew...hope dis bonding will last...
No comments:
Post a Comment